Why Your Camera Does Not Matter - In DUTCH!

Waarom je camera er niet toe doet

© 2006 Ken Rockwell. Translateded by Johan Couder

Also in English, Spanish, Ukrainian, French, Italian, German, Spanish, Chinese, Dutch, Hebrew, Vietnamese, Russian, Portuguese and Hungarian.

(links are live in the English version)

Waarom is het dat met meer dan 60 jaar verbeteringen aan camera's, scherpte van de lenzen en filmkorrel, resolutie en dynamisch bereik, niemand in staat is geweest om wat Ansel Adams in de jaren '40 deed te evenaren?

Ansel had niet eens Photoshop! Hoe speelde hij het klaar? De meeste pogingen schieten tekort, sommige zijn even goed maar anders zoals bij Jack Dykinga, maar niemand doet hetzelfde.

Waarom is het dat fotografen beladen met het meest bijzondere materiaal en die het internet gebruiken om de exacte GPS co-ordinaten van Jacks of Ansels fotolokaties te achterhalen en daar bivakeren met het beeld in hun handen om zeker te zijn van een exacte copie (onwettig volgens de copyright wetten van de VS en volgens de geldende maatschappelijke normen), dat zij iets verkrijgen dat er wel gelijkaardig kan uitzien, maar dat de impact en de emotie mist van het origineel dat zij dachten te copiëren?

Ik maak geen grapje. Je kan hier iets lezen over een bende dergelijke pipo' s. Zij vroegen astronomen van de universiteit om dat ene tijdstip in bijna twee decennia te voorspellen waarop de condities zouden overeenstemmen en zorgden ervoor dat 300 van de blinden convergeerden op de juiste plek. Ze kregen nog altijd niet de juiste wolken, sneeuw of schaduwen. Dit doet Ansel in elkaar krimpen. Natuurlijk kregen zij niets van wat enigszins leek op wat zij wilden: meeslepende foto's komen uit inspiratie, niet uit duplicatie.

Waarom is het dat zelfs al weet iedereen dat men Photoshop kan gebruiken om om het even welk slecht beeld te nemen en in een meesterwerk om te zetten, dat zelfs na uren masseren deze beelden er slechter uitzien dan toen men begon?

Misschien omdat een beeld helemaal wordt gemaakt door het oog van een artiest, geduld en vaardigheid, en niet zijn gereedschap.

Zo ongeveer om het even welke camera, ongeacht hoe goed of slecht die is, kan men gebruiken om uitstekende foto's te creëren voor magazine-omslagen, het winnen van fotowedstrijden en het ophangen in kunstgalerijen. De kwaliteit van de lens of camera heeft bijna niets van doen met de kwaliteit van de beelden die men ermee kan maken.

Joe Holmes' beperkte editie 13 x 19" afdrukken van zijn American Museum of Natural History reeks verkopen in de Jen Bekman Gallery in Manhattan voor $650 per stuk. Zij werden gemaakt met een D70.

Er zijn heel wat shows die kiekjes van Holgas verkopen voor heel wat meer geld, het is enkel dat deze lui mij dat niet komen vertellen. Een Holgas verkoopt men hier voor $14.95, gloednieuw. Je kan hier in Washington D.C. een prijswinnend kiekje gemaakt met een Holga bekijken in de Hemicycle Gallery van het Corcoran Museum of Art, in hun "2006 Eyes of History" wedstrijd van de White House News Photographers Association.

Walker Evans zei ooit: "Mensen vragen mij altijd welke camera ik gebruik. Het is niet de camera, het is - - - " en hij tikte met zijn wijsvinger tegen zijn voorhoofd.

Jozer, de vader van Jezus Christus, bouwde een meesterwerk van een houten wenteltrap in een kerk in New Mexico in 1873, en maalt iemand erom welke gereedschappen hij gebruikte? Zoek zoveel je wil, je zal heel wat scholastieke discussie vinden maar nooit de gereedschappen.

Jouw uitrusting beïnvloedt NIET de kwaliteit van je beeld. Hoe minder tijd en moeite je spendeert aan bezorgd zijn over jouw uitrusting, hoe meer tijd en moeite je kan spenderen aan het creëren van prachtige beelden. De juiste uitrusting maakt het enkel makkelijker, sneller of praktischer voor jou om de resultaten te verkrijgen die je nodig hebt.

"Elke goede moderne lens is gecorrigeerd voor maximale definitie bij de grootste stops. Het gebruik van een kleine stop vergroot enkel de diepte..." Ansel Adams, 3 juni 1937, in een antwoord aan Edward Weston die vroeg naar suggesties voor een lens, pagina 244 in de autobiografie van Ansel. Ansel maakte zeventig jaar geleden fantastisch scherpe beelden zonder tijd te verspillen met zich zorgen te maken over hoe scherp zijn lenzen waren. Met zeventig jaar aan verbeteringen zijn we beter af met het ons concentreren op het maken van in het oog springende foto's dan met het fotograferen van testkaarten. Natuurlijk zijn deze grootformaat lenzen uit de jaren '30 traag, typisch ongeveer f/5.6. Kleinformaat en digitale lenzen werken het best bij ongeveer 2 stops minder.

Het kopen van nieuw materiaal zal jouw fotografie NIET verbeteren. Decennialang heb ik gedacht "als ik maar die nieuwe lens had" dan zouden al mijn fotonoden bevredigd zijn. Noppes. Ik wil nog altijd "een lens meer", en ik maak al 30 jaar kiekjes. Er is altijd een lens meer. Zet je erover heen. Bekijk "The Station" voor een betere uitleg.

De enige taak van de camera is het maken van foto's zo vanzelfsprekend mogelijk te maken.

Ernst Haas becommentarieerde dit in een workshop in 1985:

Twee kereltjes uit Nova Scotia hadden grote moeite gedaan om daar te zijn en waren grote fans van Leica, werkten in een fotozaak, hadden gespaard om ze te hebben en hadden een grote bewondering voor Ernst omdat hij een Leica gebruiker was (alhoewel hij in barre tijden Nikons gebruikte voor zijn Marlboro fotosessies).

Ongeveer de vierde dag van de workshop was zijn geduld op in verband met de Leica verafgoding die deze jongens tentoonspreidden, en in het midden van een discussie, toen een van hen nog eens een vraag stelde met als doel de superioriteit van de Wetzlar te bevestigen, zei Ernst, "Leica, schmeica. De camera maakt niet het minste verschil. Ze kunnen allemaal opnemen wat jij aan het zien bent. Maar, jij moet ZIEN."

Niemand sprak nog over Leica, Nikon, Canon of eender welk ander merk van camera uitrusting voor de verdere duur van de workshop.

Hij zei ook: "Beste groothoeklens?" "Twee stappen terug" en "kijk voor het aha-gevoel."

(Deze anectode over Haas komt van Murad Saÿen, de beroemde fotograaf uit Oxford, Maine, over wie veel gepraat wordt. Velen zeggen dat hij tevoorschijn kwam uit achtergebleven gebieden als een kruising tussen Eliot Porter en Henri Cartier Bresson. Ik vond tenminste drie websites die beweren de officiële site van Haas te zijn, eentje hier, hier en hier.)

Je kan van 's wereld beste fotografie hier bekijken door een kerel die hetzelfde zegt hier. Hier is nog een hoop gegevens die bevestigen waarom het bezit van meer lenzen enkel maar slechtere foto's oplevert. Ik maakte deze zwartwit foto's hier met een 50 jaar oude box camera van $3, primitiever dan de de huidige wegwerpcamera's. Deze site hier bevat absoluut briljant werk gemaakt met een "kijk en klik" Olympus 8080.

Andreas Feininger (Fransman, geb. 1905 - gest. 1999), zei: "Fotografen - idioten, waarvan er zovele zijn - zeggen, 'Oh, had ik maar een Nikon of een Leica, ik zou fantastische foto's kunnen maken.'" Dat is het stomste dat ik ooit in mijn leven heb gehoord. Het is enkel maar een kwestie van zien, denken, en interesse. Dat is wat een goede foto goed maakt. En dan al wat slecht kan zijn voor het beeld weggooien. Het verkeerde licht, de verkeerde achtergrond, tijdstip, enzoverder. Gebruik het gewoon niet, om het even hoe mooi het onderwerp is."

Mensen weten dat auto's zichzelf niet besturen, dat typmachines niet uit zichzelf romans schrijven en dat de borstels van Rembrandt niet uit zichzelf schilderden. Waarom is het dan toch dat mensen die uit zichzelf intelligent genoeg zijn denken dat camera's rondrijden en helemaal uit zichzelf beelden maken? De meest ge-avanceerde, exotische en dure auto kan zelfs niet eens uit zichzelf op dezelfde rijstrook op de autoweg blijven, laat staan jou naar huis rijden. Om het even hoe ge-avanceerd jouw camera is, je blijft nog altijd verantwoordelijk om hem op de juiste plaats op het juiste tijdstip te krijgen en om hem in de juiste richting te richten om de foto te verkrijgen die je wenst. Elke camera vereist tevens dat je nu en dan manuele aanpassingen verricht, ongeacht hoe ge-avanceerd hij is. Geef nooit een camera de schuld van niet alles te weten of voor het verkeerd belichten of het maken van een wazig beeld.

Op deze manier ben ik daar achter gekomen:

Wanneer het op kunst aankomt, of het nu muziek, fotografie, surfen of om het even wat is, men moet altijd een berg overwinnen. Het is namelijk zo dat de eerste 20 jaren of zo dat je om het even welke kunst bestudeert je gewoon weet dat als je maar een beter instrument, camera of surfbord had je net zo goed als de profs zou zijn. Je verspilt heel wat tijd je zorgen te maken over jouw uitrusting en te proberen je iets beters te veroorloven. Na die eerste 20 jaren word je uiteindelijk zo goed als al die andere wereldbekende artiesten, en op een dag wanneer iemand naar je toe komt en advies vraagt krijg je opeens die Goddelijke ingeving dat het nooit iets te maken heeft gehad met uitrusting.

Je beseft eindelijk dat de juiste uitrusting waaraan je zoveel tijd hebt besteed om ze te accumeleren het enkel wat makkelijker maakt om jouw geluid of jouw zicht of jouw bewegingen te verkrijgen, maar dat je die ook kan verkrijgen, zij het met wat meer moeite, met dezelfde rommel waarmee je bent begonnen. Je beseft dat het belangrijkste dat materiaal moet doen is het jou makkelijk maken. Je beseft dan ook dat als je al die tijd met zorgen maken over het verkrijgen van beter materiaal had besteed aan oefenen, foto's maken of meer golven berijden, je sneller zou zijn geraakt waar je wou zijn.

Ik heb Phil Collins ontmoet tijdens een voorstelling in December 2003. Het bleek dat mensen altijd meteen zijn "sound" herkennen wanneer ze die horen. Een paar lui besloten zijn drums te bespelen toen hij tijdens een sessie eventjes wegging, en raad eens wat? Het klonk niet zoals bij hem. Idem, op een gehuurd drumstel (of "rented drum set" zoals wij in de VSA zeggen) klinkt Phil nog steeds zoals Phil. Dus denk jij nog altijd dat het zijn drums zijn die hem zijn "sound" geven?

Een fan uit Michigan is instructeur autoracen op een groot circuit. Een dochter van een van zijn studenten wou bij hem in de leer gaan. Ze daagde op aan de racebaan in een gehuurde Chevy Cavalier. Ze deed het beter dan de andere studenten, kalende venten van middelbare leeftijd met Corvettes en 911s. Waarom? Simpel: ze luisterde naar de instructeur en was vlot en standvastig en volgde de juiste lijnen, en was niet aan het poseren tijdens het onhandig onder controle krijgen van heel wat paardekracht als compensatie voor geduld en vaardigheid. Die kerels waren echt op hun pik getrapt, vooral omdat ze overtroffen werden door een MEISJE, en dan nog wel eentje van 16 jaar oud.

Natuurlijk, als je een professionele chauffeur bent dan ben je goed genoeg om elke druppel performantie uit een auto te persen en zal diens performantie jou beperken, maar als je bent zoals de meeste mensen dan zal de auto, camera, loopschoenen of wat dan ook weinig of niets te maken hebben met jouw performantie, vermits jij de determinerende factor bent, niet het gereedschap.

Benader om het even welke virtuoos die een compleet meesterschap heeft over zijn gereedschap als zijn of haar sponsor niet in de buurt is en hij of zij zal dit beamen.

Dus waarom hebben kunstenaars waarvan je het werk bewondert de neiging om hippe, dure gereeschappen te gebruiken als de kwaliteit van hun werk toch hetzelfde blijft? Simpel:

1.) goede gereedschappen maken zichzelf overbodig en maken het makkelijker om de resultaten te verkrijgen die jij wil. Mindere gereedschappen kunnen de werkdruk vergroten.

2.) Zij voegen duurzaamheid toe voor mensen die deze gereedschappen de hele dag hard gebruiken, elke dag.

3.) Ge-avanceerde gebruikers kunnen sommige van de kleine extra's handig vinden. Deze handigheden maken het leven van de fotograaf eenvoudiger, maar ze maken niet de foto's beter.

4.) Hé, er is niets verkeerd met de beste gereedschappen, en als je het geld hebt om uit te geven waarom niet? Denk alleen niet dat het de hippe tools zijn die het werk hebben gecreëerd.

Dus waarom toon ik op mijn pagina's kiekjes van mezelf met een enorme lens? Simpel: het bespaart me de moeite van te zeggen "Ken Rockwell Photography", dat klinkt flauwtjes en neemt meer ruimte in beslag. De grote camera brengt de boodschap veel beter en sneller over zodat ik gewoon kan zeggen "Ken Rockwell."

Hier zijn foto's gemaakt door iemand in de Filipijnen - met een mobiele telefoon camera!

Een laatste voorbeeld: ik kocht een tweedehands camera die niet behoorlijk wou focussen. Ik ging een paar keer terug naar de verkoper voor reparatie, elke keer kwam de camera hetzelfde terug. Als artiest wist ik hoe te compenseren voor deze fout, maar dat was een ellende vermits ik elke keer een manuele compensatie op de focusinstelling moest toepassen. Hoe dan ook, ik maakte een van mijn meest favoriete beelden ooit terwijl ik dat aan het testen was. Het beeld hier heeft mij allerlei soorten prijzen opgeleverd en hing zelfs in een gallerij in Los Angeles waar een originele Ansel Adams naar beneden ging en dit beeld in de plaats kwam. Toen mijn beeld naar beneden kwam ging Ansel meteen weer omhoog. Onthoud, dit werd gemaakt met een camera die terugging naar de verkoper die toegaf dat ie niet repareerbaar was.

Belangrijk aan dit beeld is dat ik bleef rondhangen nadat al mijn vrienden de aftocht bloezen voor het avondeten, terwijl ik verwachtte dat we een bijzonder hemelmoment (de magenta hemel, zoals de foto toont) zouden meemaken. Ik had dat kunnen maken met dezelfde $3 box camera waarmee ik de zwartwitbeelden hier maakte en het zou er net hetzelfde hebben uitgezien.

Evenzeer, ik krijg af en toe haatmail en telefoontjes van kerels (nooit vrouwen) die niet akkoord zijn met mijn persoonlijke keuze wat betreft gereedschap. Zij nemen dat zeer persoonlijk op gewoon omdat ik de voorkeur geef aan iets anders dan zij. Alsof iemand erom geeft? Deze lui bedoelen het goed, zij hebben waarschijnlijk die berg nog niet overwonnen en denken nog steeds dat elk gereedschap een soort absoluut niveau van geschiktheid heeft, ongeacht de toepassing. Zij beschouwen gereedschappen als fysieke extensies van hun lichaam dus natuurlijk nemen zij het persoonlijk op als ik de draak steek met een bepaald gereedschap dat niet goed genoeg is voor wat ik aan het doen ben. Alle materiaal heeft verschillende waarden afhankelijk van wat je er mee wil doen. Wat fantastisch is voor jou is het misschien niet voor mij, en vice versa.

Zo ongeveer om het even welke camera, ongeacht hoe goed of slecht die is, kan men gebruiken om uitstekende foto's te creëren voor magazine-omslagen, het winnen van fotowedstrijden en het ophangen in kunstgalerijen. De kwaliteit van de lens of camera heeft bijna niets van doen met de kwaliteit van de beelden die men ermee kan maken.

Je hebt waarschijnlijk al alle gereedschap dat je nodig hebt, als je maar wou leren hoe er het beste van te maken. Beter materiaal zal jou niet betere foto's laten maken, vermits het materiaal van jou geen betere fotograaf kan maken.

Fotografen maken foto's, niet camera's.

Het is triestig dat zo weinig mensen iets van dit alles beseffen, en al hun tijd spenderen aan het beschuldigen van hun uitrusting voor de zwakke prestaties, in plaats van die tijd te spenderen aan het leren van hoe te zien en leren hoe licht te manipuleren en te interpreteren.

Het kopen van nieuwere camera's zal jou zeker dezelde resultaten opleveren als altijd. Leren is de weg naar betere beelden, niet meer camera's.

Geef jouw uitrusting niet de schuld voor om het even wat ontbreekt in jouw foto's. Als je hieraan twijfelt, ga naar een goed fotomuseum of foto geschiedenisboek en kijk naar de uitstekende technische kwaliteit die men 50 of 100 jaar geleden verkreeg. Het voordeel van moderne uitrusting is gemak, NIET beeldkwaliteit. Ga naar de zwartwitbeelden in mijn Death Valley Gallery. Zien deze er scherp uit voor jou? Zij werden gemaakt met een 50 jaar oude, vast brandpunt, vaste belichting box camera waarvoor ik $3 heb betaald. Deze camera is primitiever dan de huidige wegwerpcamera's.

Ik heb technisch en artistiek wonderbaarlijke beelden gemaakt met een $10 camera die ik bij Goodwill heb gekocht, en heb heel wat rommel geproduceerd met een $10,000 lens op mijn motoraangedreven Nikon.

De grote Edward Steichen fotografeerde Isadora Duncan bij de Acropolis in Athene in 1921. Hij gebruikte een Kodak geleend van de hoofdkelner in zijn hotel. De beelden zijn, uiteraard, briljant. Steichen had niet zijn eigen camera meegenomen omdat het aanvankelijk de bedoeling was enkel met filmuitrusting te werken. Dit beeld werd tentoongesteld in The Whitney in 2000 - 2001.

Je moet leren zien en compositie samenstellen. Hoe meer tijd je verspilt met je zorgen te maken over jouw uitrusting hoe minder tijd je zal overhouden voor het creëren van prachtige beelden. Maak je zorgen over jouw beelden, niet over jouw uitrusting.

Iedereen weet dat het merk van typmachine (of de bekwaamheid om die typmachine te herstellen) niets van doen heeft met de bekwaamheid om een meeslepende roman samen te stellen, alhoewel een betere typmachine het typen een beetje aangenamer kan maken. Waarom is het dan toch dat zoveel mensen die op andere vlakken redelijk zijn denken dat het soort camera dat men heeft, of de grondige kennis van sluitersnelheden, lensontwerp of cameratechnologie, iets te maken heeft met de bekwaamheid om een interessante foto te creëren, en niet louter met het zorgen voor het gemak van de fotograaf?

Net zoals men moet weten hoe een typmachine te gebruiken om een script samen te stellen, moet men inderdaad weten hoe men een camera moet bedienen om foto's te maken, maar dat is slechts een uiterst klein deel van het proces. Heb jij enig idee wel merk computer of software ik heb gebruikt om te creëren wat je nu op dit moment aan het lezen bent? Natuurlijk niet, tenzij je mijn about pagina hebt gelezen. Het is van belang voor mij, maar niet voor jou, de kijker. Evenzeer, niemand die naar jouw beelden kijkt kan zeggen of geeft erom welke camera je hebt gebruikt. Het doet er gewoon niet toe.

Weten hoe je iets moet doen is iets helemaal anders dan bekwaam zijn van het te doen, laat staan van het goed te doen.

We weten allemaal hoe we piano moeten spelen: je drukt gewoon af en toe op de toetsen en op de pedalen. De bekwaamheid om piano te spelen, en nog meer de bekwaamheid om emoties op te wekken bij diegenen die naar jou luisteren, is een totaal andere kwestie.

Ga er niet van uit dat het meerst dure materiaal het beste is. Te veel camera uitrusting hebben is de beste manier om slechte foto's te verkrijgen.

De duurdere camera's en lenzen doen niet veel meer dat belangrijk is in ruil voor hun enorme meerprijzen.